Gospoda "Pod Dębem"

Vistari ar Isil Ecénielye

Vistari oczywiście barda zauważył, kiwnął mu głową na powitanie, po czym zajął się nauką. Mag wytłumaczył mu cały alfabet, który wbrew pozorom nie był zbytnio trudny. Spokojnie wszystkie litery, kreślił je palcem na stole, nie mieli przecież nic do pisania. To nic, ten sposób nauki mu wystarczał, Vist miał dobrą wyobraźnię. Kiedy zdawało mu się już, że wszystko pojął, postanowił maga zagadać.
- Istar, dziękuje ci za pomoc. – wyjął dwie korony i podał je swojemu nauczycielowi – Wydaje mi się, że już wszystko zrozumiałem. Miło mi też poznać człowieka znającego się na sztuce magicznej. Skąd pochodzisz? Z Eriopolis?

Opiekun Akcji

- Panienka się nie smuci. On wróci. - zagadnęła Lynne drobna, ruda kelnerka. Ta, o której Thazz wspominał podczas rozmowy. Puściła przyjacielskie oczko i wróciła do zajęć zanim mama za ladą mogłaby zwrócić jej uwagę.

Azilius Noriven

-Tak pochodze Eriopolis nazywam się Azilius, a wy skąd pochodzicie? Spytał mag i nieczekając na odpowiedż zawołał kelnerke i poprosił o coś do jedzenia.

Lynne Hambly

Wyrwana z zamyśleń, spojrzała się trochę dziwnie na kelnerkę. Uśmiechnęła się lekko w podziękowaniu za informację i odprowadziła ją przyjaznym wzrokiem.

Merenwen

- Tak, poproszę - rzuciła nieco roztargnionym głosem do barmanki. Zauważyła spojrzenie Vistariego. Więc jednak wszystko było dobrze, jego oczy wydawały się jej teraz bardzo czułe. Wcześniej, w łaźni, dopadły ją pewne wątpliwości. Vistari zniknął tak nagle, że zdążyła pomyśleć iż coś popsuło się z jej winy. Teraz widziała jednak jego uśmiech i ciepłe spojrzenie. Zobaczyła, jak siada do stołu ze starszym mężczyzną. Miała nadzieję, że nie będzie im przeszkadzać. Podeszła do stolika i patrząc zalotnie na elfa, spytała:
- Czy mogę się przysiąść?

Vistari ar Isil Ecénielye

Vist uśmiechnął się czule do Meren, po czym wyciągnął do niej rękę i pogłaskał za uszkiem. Kiwnął też głową, sugerując, że będzie mu nawet miło, jak usiądzie. Dopiero po chwili oderwał swoje spojrzenie od niej i zwrócił się do maga.
- Pochodzimy z Imladris en Teariell. Ja i moja siostra. Chyba że pytasz o barda Jakoś nie zapytałem go jeszcze o to. – zauważył swoje niedopatrzenie i cicho zaczął się z siebie śmiać. - Bard pewnie też z któregoś Imladris. Merenwen - wskazał na towarzyszkę - pochodzi z wioski, która jest nieopodal, prawda?

Merenwen

- Ależ tak - uśmiechnęła się wesoło, siadając obok Vistariego. - Właściwie to nawet całkiem bliziutko.
Oparła się o jego ramię i nie mówiła już nic. Trochę ją onieśmielał ten stary czarodziej. Wydawał się całkiem miły, ale Merenwen czułaby się z pewnością o wiele lepiej, gdyby Vist i ona zostali przy stoliku sami. Widziała jednak, że będzie z nimi jadł, więc sama też cierpliwie czekała, aż przyniosą jej posiłek.

Opiekun Akcji

- Ej ty! - krzyknęła do Irmy zza lady karczmarka stojąc z talerzami - Skoro chcesz pracować, to pracuj. Na tamten stolik. - wskazała ruchem głowy gdzie znajdywała się oczekująca na posiłek Merenwen i jej dwaj uczący się towarzysze.

Irma O'Carroll

Nie było czasu na obeznanie, zawiązała fartuch na pasie. Podeszła do okienka baranina z ziemniakami i cebulą + piwo. Wzięła na tacę, podeszła do Merenwen wyłożyła na stół, jak trzeba.
Skromne - Smacznego.- na pożegnanie
Wróciła do kuchni…

[+6 szl]
[ 8 en (praca)]

Azilius Noriven

Azilius rozwcieczony krzyknął na kelnerke-A mnie kto obsłuży!? był bardzo głodny

Irma O'Carroll

Chwile później wyszła z „czymś” zamówionym przez maga. Pewnie kelnerka, która brała zamówienie, miała teraz związane ręce. Podeszła, do Aziliusa, wyłożyła na stół zawartość tacy.
Wzięła zapłatę (w zależności, co zamówił)…

Azilius Noriven

Zdizwiony brakiem propozycji dania powiedział -Poprosze to co dastała Merenwen

Irma O'Carroll

Starzec najwyraźniej miał amnezje. Zamówienie zostało już złożone. Przed jego nosem wylądowała baranina z ziemniakami i cebulą, a po chwili piwko. Wzięła zapłatę.
Skromne – Smacznego - na koniec.
Udała się powrotem do kuchni.

[+6 szl]

Azilius Noriven

Azilius zaczoł jeść gdy zjadł połowe odstawił baranine i powiedział -Jeśli wolno spytać co robicie tak daleko od domu?

Brondus

Brondus podszedł do Irmy. - Dziękuje, że za mnie zapłaciłaś. Oddam ci pieniądze przy najbliższej okazji. Groszem teraz nie śmierdze ale na pewno oddam. - Usiadł przy jednym ze stolików. - Irmo czy mogłabyś mi przynieść coś do jedzenia. Może być to samo co przyniosłaś tamtej kotce.