Granica Czarnego Lasu

Isher Shevretti

Założył kapelusz na głowę.
-Jeśli tylko chcecie.
Po czym poszedł za nowymi towarzyszami.

Kémidari Ecénielye

Elfka słyząc ton wypowiedzi brata roześmiałą się w głos i przytuliła się do niego, zaglądając mu głęboko w oczy: -Vistari, Vistari, czyżbyś się o mnie bał? ie robię niz złego, nie martw się, znasz mnie, ja lubię sie pobawić. Mrugnęła okiem do barda i pocalowala brata w policzek, następnie pobiegła w przód, głośno sie śmiejąc.

Vistari ar Isil Ecénielye

Vistari nieco się rozchmurzył. Uśmiechnął się do siostry. - Tak, boje się. Znam twój ognisty temperament. Będę miał na ciebie oko. – po czym ruszył dalej. Mówił raczej tak, by słyszała to tylko ona.

Kémidari Ecénielye

Kemidari odpowiedziala bratu tak, by słyszał tylko on:
-Miły mój, ognisty temperament nie oznacza, że muszę dokonywac lubieżnych aktów z każdym napotkanym Elfem, ja po prostu sie bawię. Uśmiechnęła się lekko i musnęła ręką włosy brata, jednoczesnie wchoząc na wschodni trakt.

Merenwen

Widok przerzedzających się drzew ucieszył Merenwen; wiedziała już, że nie zgubiła drogi i że wkrótce dotrze do miasta. Ruszyła skrajem lasu w stronę traktu, poszukując jednocześnie miejsca, w którym można byłoby bezpiecznie rozpalić ogień. Potrzebowała też kilku suchych gałązek do ogniska.

Kreator

Droga przebiegła dziewczynie spokojnie. Może spokojnie albo rozbić obóz, albo ruszyć w dalszą wędrówkę. Gałązek tu było wiele, więc spokojnie je mogła zebrać.

Merenwen

Merenwen pozbierała chrust i rozpaliła małe ognisko. Podzieliła królika na połowę, z czego jedną postanowiła upiec i zjeść, a drugą schowała na dalszą drogę. Na wszelki wypadek schowała też trochę patyków. Usiadła i poczekała, aż mięso się upiekło. Schrupała je ze smakiem, gdyż była już porządnie głodna. Starannie zagasiła ognisko i ruszyła dalej.

Azilius Noriven

Azilius dochodzi do granicy czrnego lasu uważnie się rozgląda licząc na zobaczenie jakiegoś goblina.
[3en]

Kreator

Nie zobaczył jednak tutaj wogóle goblinów. Jeśli ich szukał - miał pecha, a jeśli starał sie ich uniknąć, to był szczęśliwcem.

Azilius Noriven

Gdy magowi nieudało się znaleść tu goblinów poszedl dalej: do dziczy.
[3en]

Azilius Noriven

Mag dochodzi do granicy lasu idzie dalej kierując sie na trakt
[10en]

Filavandro de'Errdil

Filavandro doszedł do granicy drzew i przystanął czekając na swoich towarzyszy.
Wciągnął powietrze w płuca pragnąc wywąchać czy coś nie czai się w pobliżu, albo chociaż poczuć prawie zapomniany już zapach ludzkich dróg.
Powietrze pełne pyłu zmusiło go do lekkiego kichnięcia.

[4 En]

Osar Fillor

- Na zdrowię - powiedział Osar do bastai - Ach! Stąd już będzie łatwo dojść do miasta Samuela Erio. Myślę, że już nie spotkamy żadnych potworów. Co o tym myślisz Filav?
Osar pomyślał, że gdy już się znajdzie w mieście, to pierwsze czego poszuka to czegoś bardzo łatwego, żeby móc trochę potrenować.
- Rath gdzie zamierzasz szukać pracy w Eriopolis najpierw?
Spojrzał na elfkę wychodzącą z lasu. Poruszała się tak zwinnie wśród drzew.

Filavandro de'Errdil

- Potworów? Nie, bardziej bym się obawiał teraz ludzi, na drogach pełno jest bandytów. Idźmy szybciej. - powiedział bacznie rozglądając się wokół. Nie podobało mu się beztroskie podejście do życia jego nowego kompana, tacy jak on nigdy nie zauważali w porę niebezpieczeństwa. Miał jednak nadzieję, że Elf stwarza tylko pozory nierozważnego.

Osar Fillor

No tak, jak mógł zapomnieć... Teraz wszędzie czają się wrogowie. Bandycie... Osar nigdy nie zrozumiał ludzi.
- Jak można zabijac ludzi, żeby ich okraść, skoro oni nic ci nie robią? Co o tym myślisz, Filav? Wiesz czasami nie rozumiem ludzi...
Osar zamyślił się. Dlaczego Rath się nie odzywa?
- Rath, coś się stało? Czemu się nie odzywasz?