Granica Czarnego Lasu

Isher Shevretti

Skłonił się lekko w geście przywitania.
-Witam cię piękna Pani
Ukłonił się.
-Oraz ciebie, wielki wojowniku.
Wskazał na stary pień.
-Spocznijcie proszę, porozmawiamy, co sprowadza wojownika i magiczny lud Qendi tak daleko od wiecznego Lorien?
Usiadł poprawiając na głowie kapelusz

Vistari ar Isil Ecénielye

- Wycieczka – powiedział krótko Vistari, nawet nie kłamiąc. - Chciałem wraz z siostrą zwiedzić miasto Erio. Ten oto wojownik chyba pomaga podróżnym po prostu, jeśli dobrze go zrozumiałem, prawda Siriusie? – uśmiechnął się do towarzysza.

Isher Shevretti

Oparł się o drzewo.
- Może będziemy podróżować razem, w towarzystwie zawsze raźniej.
Spojrzał na Elfkę i w Quenyarze
-Szczegulnie w tak pięknym towarzystwie.
Spojrzał po wszytkich
-Więc moge się do was przyłączyć, niestety, mam tylko troche jedzienia i jeden nóż, muzyką też was nie uracze, bonieposiadam swojej lutni, lecz śpiewem moge służyć zawsze?

Vistari ar Isil Ecénielye

- Ja nie mam nic przeciwko, acz nie wiem co na to moi towarzysze – elf odpowiedział, acz już nieco chłodniej. Nie podobało mu się mimo wszystko, że ten nowo poznany bard właśnie rzuca komplementy jego siostrze. No cóż, może się to nie powtórzy?
- Co wy na to?

Kémidari Ecénielye

Słysząc komplement z ust Elfa, mrugnęła do niego okiem, ale nic nie mówiłą, tylko uśmiechnęła się lekko.
-Vistari, jeśli obaj nie macie nic przeciw wolałabym najpierw uraczyć się odrobiną muzyki tego barda, dawno nie mialąm okazji pośpiewać, a przeciez tak lubisz mój głos. Siriusie, mam nadzieję, ze nie będziesz miec nic przeciw i wybaczysz mi ten kaprys.. Patrzyła na resztę uśmiechając się, czekając na ich reakcję.

Vistari ar Isil Ecénielye

- Szkoda tylko, że sam nie mam przy sobie instrumentu. Lubię grać, jak śpiewasz. – elf przymknął oczy, po czym oparł się wygodnie. Wiedział, że teraz lepiej im nie przeszkadzać. Był ciekaw, jak im ten duet wyjdzie. Zerkał też co moment na rycerza. Miał nadzieję, że spodoba mu się elfią pieśń i wybaczy im tą zwłokę, choćby za samo jej posłuchanie.

Isher Shevretti

Ukłonił się lekko.
-Śpiewanie w twoim towarzystwie, będzie dla mnie zaszczytem, jaką piosenke raczysz usłyszeć?

Vistari ar Isil Ecénielye

Vistari skrzywił się słysząc kolejne pochlebstwo. Szczególnie, że było widać, że jej się to podoba. Wolał jednak pozostawić swoje komentarze dla siebie. Chciał teraz posłuchać muzyki i odpocząć chwilę.

Kémidari Ecénielye

Elfka uśmiechnęła się lekko- Wiesz, Heru, jest taka pieśń, o Elbereth, Pani Najjaśniejszej. Zagrałbyś mi do słó, które będę śpiewać?
Odczekała chwilę po czym zaczęła nucić wysokim, delikatnym głosem:

A Elbereth Gilthoniel,
silivren penna míriel
o menel aglar elenath!
Na-chaered palan-díriel o
galadhremmin ennorath,
Fanuilos, le linnathon
nef aear, si nef aearon!
A Elbereth Gilthoniel!
o menel palan-díriel
le nallon sí di'nguruthos!
A tiro nin, Fanuilos!
A! Elbereth Gilthoniel!
silivren penna míriel
o menel aglar elenath!

Isher Shevretti

Uśmiechnął się
-Niech Pochwalona będzie Elbereth, Pani gwiazd i Sierpu Valarów, której jasność bije z twej twarzy, racz mi wybaczyć, lecz nie posiadam żadnego instrumentu na którym mógłbym grać, zły jest świat ludzi, zabrano mi prawie wszytko łącznie z moją lutnią, wystarczyć ci musi jedynie mój głos.
Rozpoczął śpiewać razem z nią starając się do niej przypasować, śpiewał nisko, tak by jej głos wybijał się z poza jego.
-A Elbereth Gilthoniel,
silivren penna míriel
o menel aglar elenath!
Na-chaered palan-díriel o
galadhremmin ennorath,
Fanuilos, le linnathon
nef aear, si nef aearon!

A Elbereth Gilthoniel!
o menel palan-díriel
le nallon sí di'nguruthos!
A tiro nin, Fanuilos!

A! Elbereth Gilthoniel!
silivren penna míriel
o menel aglar elenath!

[link widoczny dla zalogowanych]

Kémidari Ecénielye

Kończąc pieśń patrzyła w dal, nie zwracając uwagi na otoczenie.
Po chwili jednak uśmiechnęła się do Brata i Siriusa-Mam nadzieję, że się podobało? Och, dawno nie miałąm okazji.. Spojrzała na barda, podeszła do niego, podała mu rękę: -Całkiem nieźle sobie poradziłeś, hantale.

Isher Shevretti

Zdjął kapelusz, ujął jej dłoń i w ukłonie delikatnie pocałował.
-Pani, to tylko twoja zasługa, twój głos jest piękniejszy niż brzmienie wszystkich chórów i bardów w Lorien, swym głosem przyćmiewasz samą Meliane, gdy swym śpiewem zwabiła Elwego. Dziękuje, że pozwoliłaś mi towarzyszyć w swym śpiewie.
Popatrzył Elfce w oczy.
-Żałuje jedynie, że nie mam swej Lutni, w blasku twego głosu nabrała by cudownego brzmienia.

Sirius Lioncourt

-Tam gdzie ja sie uczyłem też były śpiewy, lecz czegoś tak ;pięknego nie słyszałem.- Usmiechnał sie Sirius.- Jezeli chcesz to możesz sie przylączyc do naszej trojki. Może ruszymy w dalsza drogę?

Vistari ar Isil Ecénielye

Elf zaczął delikatnie klaska. Potem posłuchał jeszcze rozmowy dwójki elfów i skrzywił się znowu. Bardzo mu się to nie podobało. Siostra wylazła z Lorien i już podrywa kogoś. Wie, że ma ognisty temperament, jednak nie lubił, jak ona przesadzała. W sumie Sirius podsunął dobry pomysł na przerwanie tych cyrków.
- Racja, ruszajmy.
Elf wstał, po czym pośpiesznie zebrał włócznie, które ze sobą nosił i ruszył w kierunku traktu. Wiedział, że jego siostra pójdzie zaraz za nim, bo w końcu to on zabrał ją na wycieczkę.

Sirius Lioncourt

Sirius nie czekał, wstał i ruszył wstrone okreznej drogi wokół miasta.